Dantzaldien ondorioak: azalpenaren amaiera, hartzaileen kokapena, egokitzapena eta egunerokotasuna

Aurreko egunetan Bilbon Dantzaldiaren programazioari esker bi dantza-piezaz gozatzeko aukera izan nuen.
Lehena, Espainiako Compañía Nacional de Danza izan zen. Guggenheim-en eskaini ziguten For now, in liquid days izeneko pieza, museoko gune ezohikoetarako bereziki sortua.
Bigarrena,  Laveronal dantzataldea izan zen Gran Via-ko BBK-ren aretoan. Eta gaurkotasun politikoak berba egiteko Islandia pieza esakini ziguten

Lehen taldeak Museoaren atarian eman zigun dantza-piezaren hasiera. Ikusle-hartzaileoak borobilean ipini ginen erdiko gunea dantzariei utziz. Bigarren zatia aretoan esakini ziguten, eta oholtza ez zen izan dantzagune bakarra, gure artean aritu ziren-eta dantza egiten.
Laveronal-en emankizuna oholtzatik izan zen. Bertan tartean narratzaile bat zeukaten. Sekulako ahots-doinueraduna eta -ebakeraduna.

Compañía Nacional de Danza-ren pieza ikusleekin solasean amaitu zen. Galdera-erantzunak gertatu ziren, hartzaileen sentsazioen berri izan genuen, baita dantzarienak, bat-batekotasunen berri eman ziguten, azaldu ziguten atarian ikusleok hartu genuen kokapena dela-eta era batera jokatzera behartu genituela, ... .
Dantzatalde horren pieza amaierako solasaldiarekin amaitu zen, eta horretan oso gai interesgarriak agertu ziren.
Horixe bera, sekulako lekzioa azalpen baten kasuan. Ohikoena da azalpena galdera erantzun oso formalekin amaitzea, eta ez hurbilekin. Horretarako igorlea esku eskura jarri behar da, azalpenaren edukia aberasteko.
Bestalde, hartzaileen kokapenak eragin haundia du. Eta hori ere ez da batere zaintzen.Beraz, KOKAPENA eta AMAIERA zaindu

Laveronal dantzataldeak pieza 2013ko Bilbora egokitu zuen. Pizan zehar hainbat keinu egin zigun. Hau ezta ez da batere ohikoa. Lan bat sortzen denean ikuslea eta lekua zein den kontuan izan barik aurrera eramaten da.
Igorleak Hartzaileak eta lekua zein den kontuan izatea ezinbestekoa da. EGOKITU eta EGUNERATU behar da edukia.